วันสองวันนี้พี่โจวเห็นพวกเห่อตามกันเรื่องมิลลิกินข้าวหนียวมะม่วงบนเวทีโคเชลา แล้วมาพูดพร่ำซอร์สพาวเวอร์งั้น ซอร์สพาวเวอร์งี้ เป็นนกแก้วนกขุนทองทำซ้ำอวยแต่พวกเดียวกัน
เห็นแล้วรู้สึกว่า "ความคิดสร้างสรรค์" มีกันแค่นี้รึ 😏
พี่โจวยังขอยืนว่าประเทศไทยเราต้องส่งออก "หมอลำขอข้าว" เป็น "ซอร์สพาวเวอร์" ด้วยมหกรรมดนตรีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของความสัมพันธ์ไทย-แอฟริกาทั้งทวีปอย่างมหกรรม "Doctor Dance for Rice Live Aid" ขึ้นมา
ด้วยการนำหมอลำฝีมือดีที่สุดในไทย ลงเรือพร้อมตู้คอนเทนเนอร์บรรทุกข้าวสารหลายร้อยตัน ไปเปิดทัวร์คอนเสิร์ตยังเมืองหลวงของประเทศในแอฟริกาที่มีปัญหาอดอยาก แล้วก็บริจาคข้าวสารให้เขารวมทั้งมีการไลฟ์สดขอบริจาคเงินเพื่อซื้อข้าวจากไทยส่งมาเพิ่มเติมให้ประเทศเหล่านี้
นี่คือการใช้เรื่องดนตรีมามัดรวมกับเรื่องความมั่นคงทางอาหาร แล้วก็ใช้ "ข้าวไทย" เป็นแกนกลาง ... ไม่ใช่ข้าวเหนียวมะม่วงบ้าบอบนเวทีอัลไลไม่รู้ที่คนไทยหรือชาวโลกแทบไม่ได้ประโยชน์เลยนอกจากเต้นแร้งเต้นกาคลั่งคนดังกัน
ถ้าจีน อินเดีย เวียดนาม เห็นไอเดียนี้ของพี่โจวอาจจะโดนลอกไอเดียไปทำได้เลยอ่ะครับ
เฮ่ออในรอบร้อยปีมานี้คนที่มีความคิดสร้างสรรค์สูสีกับพี่โจวก็คงมีแต่ป้อบ เกลียวด้อบ เท่านั้นละมัง 😌
.....
ปล.1 ไฮไลท์ของงาน Doctor Dance for Rice Live Aid คือการให้คุณไหมไทย อุไรพร ลำเพลง Bohemian Rhapsody .... นึกแล้วพี่โจวยังขนลุกเลย
ปล.2 ผู้จัดงานระดับนี้ได้ ในประวัติศาสตร์ชาติไทยเท่าที่พี่โจวเห็นมา น่าจะมีแค่เสี่ยเปี๋ยงเท่านั้นอ่ะครับ